זכר עניי ומרודי לענה וראש
זְכָר-עָנְיִי וּמְרוּדִי לַעֲנָה וָרֹאשׁ׃
Wspominanie własnej niedoli i udręki to piołun i trucizna.
Wspomnienie udręki i nędzy - to piołun i trucizna;
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.