ο δε στυγνασας επι τω λογω απηλθεν λυπουμενος ην γαρ εχων κτηματα πολλα
A ten na to słowo sposępniał i odszedł zasmucony, albowiem miał wiele majętności.
Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
A on zafrasowawszy się dla tego słowa, odszedł smutny; albowiem miał wiele majętności.