אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל
אַךְ-בְּשָׂרוֹ עָלָיו יִכְאָב וְנַפְשׁוֹ עָלָיו תֶּאֱבָל׃ פ
Dopóki ma ciało, odczuwa ból, dopóki jest w nim tchnienie, smuci się.
Zadręcza go własne ciało, odczuwa ból swojej duszy.
Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.