ואתה בן אדם הלוא ביום קחתי מהם את מעוזם משוש תפארתם את מחמד עיניהם ואת משא נפשם בניהם ובנותיהם
וְאַתָּה בֶן-אָדָם הֲלוֹא בְּיוֹם קַחְתִּי מֵהֶם אֶת-מָעוּזָּם מְשׂוֹשׂ תִּפְאַרְתָּם אֶת-מַחְמַד עֵינֵיהֶם וְאֶת-מַשָׂא נַפְשָׁם בְּנֵיהֶם וּבְנוֹתֵיהֶם׃
A ty, synu człowieczy, w dniu, w którym Ja im zabiorę ich gród warowny, ich radość i chlubę, rozkosz ich oczu i ukochanie ich duszy, ich synów i ich córki,
O tak, synu człowieczy, prawdą jest, że w ów dzień, w którym zabiorę im to, co stanowiło ich siłę, ich dumną ozdobę, radość ich oczu, tęsknotę ich serc - ich synów i córki -
A ty, synu człowieczy! azaż w ten dzień, którego Ja odejmę od nich moc ich, wesele ozdoby ich, żądność oczów ich, i to, po czem tęskni dusza ich, synów ich i córki ich,