מוסר רע לעזב ארח שונא תוכחת ימות
מוּסָר רָע לְעֹזֵב אֹרַח שׂוֹנֵא תוֹכַחַת יָמוּת׃
Surowa kara spada na tego, kto zbacza z drogi: kto nienawidzi napomnienia, musi umrzeć.
Dla odstępcy od drogi surowa jest kara, kto karcenia nie znosi, ten umrze.
Karanie srogie należy temu, co opuszcza drogę; a kto ma w nienawiści karność, umrze.