ויעמד את פניו וישם עד בש ויבך איש האלהים
וַיַּעֲמֵד אֶת-פָּנָיו וַיָּשֶׂם עַד-בֹּשׁ וַיֵּבְכְּ אִישׁ הָאֱלֹהִים׃
I mąż Boży zatrzymał na nim swoje spojrzenie, i patrzył na niego długo aż do uprzykrzenia, a potem wybuchnął płaczem.
Następnie utkwił swój wzrok, wytężył go bardzo mocno i zapłakał mąż Boży.
Wtem pokazał mu, i stawił twarz swoję smutną, i płakał mąż Boży.