ויבא העם אל היער והנה הלך דבש ואין משיג ידו אל פיו כי ירא העם את השבעה
וַיָּבֹא הָעָם אֶל-הַיַּעַר וְהִנֵּה הֵלֶךְ דְּבָשׁ וְאֵין-מַשִׂיג יָדוֹ אֶל-פִּיו כִּי-יָרֵא הָעָם אֶת-הַשְׁבֻעָה׃
A gdy lud podszedł do tych plastrów, właśnie opływały miodem. Ale nikt nie podniósł ręki do ust, bo lud bał się złożonej przysięgi;
Ludzie weszli do lasu. Miód spływał, nikt jednak nie podniósł ręki swej do ust, gdyż bali się ludzie złożonej przysięgi.
Wszedłszy tedy lud do lasu, ujrzał płynący miód; wszakże nie doniósł żaden z miodem ręki swojej do ust swoich, bo się bał lud onej przysięgi.